Terapia Zaburzeń Integracji Sensorycznej (SI)

  •  to terapeutyczna i profilaktyczna metoda pracy z dziećmi,
  • to system zabaw, ćwiczeń i aktywności angażujący całe ciało, który ma wyzwalać odpowiednie reakcje sensoryczne.
 
   W przyjaznym otoczeniu – sali do zajęć SI wyposażonej w sprzęty (huśtawki, hamaki, deskorolki, piłki rehabilitacyjne, liny, beczki, sakwy, suche baseny) i pomoce (faktury, sensorynki, zabawki dźwiękowe, latarki, produkty spożywcze, manipulacyjne i inne) dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje zmysłowe (dotyk, równowagę, propriocepcję - czucie ciała i ruchu, węch, smak, wzrok oraz słuch).

 

   Autorką tej metody była Jean Ayres psycholog, terapeuta zajęciowy. Teoria SI bazuje na wczesnych etapach rozwoju neurofizjologicznego dziecka, gdy zaczynają się kształtować układy zmysłów. Integracja sensoryczna (przetwarzanie sensoryczne) to proces organizacji dostarczanych do mózgu wrażeń zmysłowych pochodzących ze środowiska oraz z własnego ciała w taki sposób, aby mogły zostać wykorzystane w celowym działaniu. Prawidłowy rozwój zmysłów, zarówno organów zmysłów jak i percepcji sensorycznej oraz prawidłowa integracja sensoryczna  stanowi niezbędny warunek dobrego samopoczucia dziecka, zachowania i uczenia się  Jeżeli wystąpią zaburzenia tego procesu, to pojawią się dysfunkcje w rozwoju motorycznym, poznawczym lub zachowaniu dziecka. Terapia SI ma zastosowanie, między innymi, u dzieci niepełnosprawnych, u których  zaburzenia integracji sensorycznej mogą nakładać się na podstawowe, wynikające z pierwotnych zaburzeń dysfunkcje lub pojawić się wtórnie.


Nieprawidłowy przebieg procesów integracji sensorycznej może być przyczyną m.in.: 

    

  • nadaktywności ruchowej, nadpobudliwości psychoruchowej,    
  • zbytniego wyciszenia, zbyt małej aktywności psychoruchowej,
  • trudności w koncentracji uwagi,
  • negatywnego reagowania na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe, smakowe, węchowe (nadwrażliwość), np. unikanie zabaw z użyciem plasteliny, kleju, piasku, unikanie chodzenia boso po piasku, trawie, niechęć do obcinania włosów, paznokci itp.
  • zachowań dostarczających bodźców w przypadku zbyt małej wrażliwości w obrębie danego bodźca, np. tendencja do jedzenia tylko ostrych potraw, bardzo częste wąchanie różnych przedmiotów, manipulacja w obrębie ust różnymi fakturami,
  • unikania prze dziecko zabaw na huśtawkach, zjeżdżalniach, drabinkach, karuzeli,
  •  trudności dziecka z opanowywaniem umiejętności motorycznych tj.:, chodzenie, bieganie, skakanie, jazda na rowerze, kopanie piłki,
  • słabej orientacji w schemacie własnego ciała, w orientacji przestrzennej,
  • trudności w opanowywaniu czynności samoobsługowych,
  • trudności z manipulacją,
  • słabej koordynacji ruchowej, wzrokowo-ruchowej,
  • opóźnionego rozwoju mowy.

 

Przygotowała: Magdalena Kasprzak

SI